پدیده خوردگی سطح بتن، بیرون زدگی آرماتور و گاهاً در برخی موارد ایجاد خندق هایی با عمق بیش از 10 متر در شیب و پایین دست سازه شیب شکن مورب (INCLINED DROP) و شوت ها،در شبکه آب های سطحی تهران به وفور مشاهده شده است. حال این سوال مطرح می گردد که عامل اصلی این پدیده چیست؟ سایش ناشی از حمل رسوبات درشت دانه؟ پدیده خلاء زایی یا کاویتاسیون؟ و یا عوامل شیمیایی که ناشی از کیفیت آب های جاری است؟
آیا استفاده از شیب شکن های پلکانی می تواند یکی از راهکارهای از بین بردن این پدیده محسوب گردد؟ این ایده با توجه به تهویه طبیعی شیب شکن های پلکانی متوالی و همچنین تاثیرات آن در کاهش ضریب کاویتاسون و همچنین استهلاک بیشتر انرژی در این نوع سازه مطرح می گردد.
در تصویر زیر به وضوح خوردگی بتن سازه شوت ( با اختلاف ارتفاعی حدود 10 متر) وبیرون زدگی آرماتور نمایش داده شده است که این موضوع در مناطق مختلف تهران بزرگ نیز دیده شده است.
از دوستان محترم تقاضا دارم نظرات سازنده خود را مطرح نمایند
با تشکر
